Фабрыка сноў

Прачнулась сонца новае,
зялёна-бел-чырвонае.
Вітае голас слухачоў.
Пачаўся дзень на Фабрыцы сноў.

Бяжыць канвеер. Праца цягнецца, зацягваецца.
Год за годам рушыцца будоўля Інтэрнату шчасця.
Трава фарбуецца, малююцца аблокі ў небе,
птушкі электронныя заводзяцца, сажаюцца ў
дрэвы. Што ня трэба – усё хаваецца. Напэўна не
дарэмна, бо ўсё дрэнна, што на фабрыцы не робіцца.
Навошта рэчаіснасць, калі лепей жыць у сне, бо там
танней ды весялей. Баю-бай.
Баю-бай. Засынай хутчэй!

Паміж балотаў, рэк і лясоў
дымяцца трубы Фабрыкі сноў,
дзе ўсё жыццё жывуць у сне,
бо іншага не існуе.

Ідзе вытворчасць у дзве смены, дзе
першая спіць, пакуль другая вырабляе то што першай трэба сніць. Тут –
палітычная стабільнасць, незалежнасць ды фінансавы рост, а быў
калісці галакост, была вайна. Дык ці
патрэбна гэта нам? Бо бач і зараз ёсць знешнія
ворагі. Ты чуеш шорахі? Да на нас суюцца зноў
немцы, амерыканцы ды
інапланецяне. Нібыта дэмакратыі вучыць,
а на самой справе хочуць нашу фабрыку запалучыць.

Паміж балотаў, рэк і лясоў
дымяцца трубы Фабрыкі сноў,
дзе ўсё жыццё жывуць у сне,
бо іншага не існуе.

Забытае пекла мінулых гадоў.
Дзяржаву цемры будуем мы зноў.
Адзіны шлях, адзіны правадыр,
адзіны лёс, адзіны мір